بهینه‌سازی و مشخصه‌یابی داربست نانوکامپوزیتی ε- پلی‌کاپرلاکتون / نانوذرات منیزیم فلوئور هیدروکسی آپاتیت با هدف مهندسی بافت استخوان
Authors
Abstract:
هدف از پژوهش حاضر ساخت و مشخصه‌یابی داربست کامپوزیت پلی ε-کاپرولاکتون/ نانوذرات منیزیم فلوئور آپاتیت (PCL/nMg-FA) با استفاده از روش الکتروریسندگی است. کامپوزیت مورد نظر با استفاده از بهینه‌سازی پارامترهای فرایند الکتروریسی مانند حلال، غلظت پلیمر و درصد بیوسرامیک موجود در کامپوزیت تهیه شد. نتایج نشان داد که اندازه قطر الیاف با تنظیم ویسکوزیته و هدایت الکتریکی محلول، تغییر می‌کند. نمونه‌های بهینه شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، پراش پرتو ایکس (XRD)، تحلیل توزیع انرژی پرتو ایکس (EDX) و تحلیل حرارتی وزن‌سنجی (TGA) بررسی شدند. نتایج بدست آمده از TEMو EDXنشان دادند نانوذرات nMg-FAبه صورت کاملاً همگن درون الیاف پلیمری قرار گرفته‌اند. نکته قابل توجه این است که در طی فرایند ساخت از هیچگونه ماده سورفکتانت به عنوان عامل اصلاح‌ساز سطحی استفاده نشد. همچنین نتایج XRDنشان داد که هیچ واکنش شیمیایی بین اجزای کامپوزیت رخ نداده است. از طرفی با افزایش مقدار نانوذرات درون کامپوزیت، استحکام مکانیکی و نیز مقاومت حرارتی داربست افزایش یافت.
similar resources
بهینه سازی و مشخصه یابی داربست نانوکامپوزیتی ε- پلی کاپرلاکتون / نانوذرات منیزیم فلوئور هیدروکسی آپاتیت با هدف مهندسی بافت استخوان
هدف از پژوهش حاضر ساخت و مشخصه یابی داربست کامپوزیت پلی ε-کاپرولاکتون/ نانوذرات منیزیم فلوئور آپاتیت (pcl/nmg-fa) با استفاده از روش الکتروریسندگی است. کامپوزیت مورد نظر با استفاده از بهینه سازی پارامترهای فرایند الکتروریسی مانند حلال، غلظت پلیمر و درصد بیوسرامیک موجود در کامپوزیت تهیه شد. نتایج نشان داد که اندازه قطر الیاف با تنظیم ویسکوزیته و هدایت الکتریکی محلول، تغییر می کند. نمونه های بهینه...
full textساخت و بهینه سازی نانوذرات منیزیم فلوئورهیدروکسی آپاتیت و داربست نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون – نانوذرات با کاربرد بازخلق بافت استخوان
هدف از پژوهش حاضر طراحی، توسعه نانوفناوری در ساخت، بهینه سازی و مشخصه یابی نانوذرات منیزیم فلوئورآپاتیت و نیز داربست های نانوکامپوزیتی پلیمر - نانوذرات بهینه شده منیزیم فلوئورآپاتیت با انگیزه ترمیم و بازسازی دوباره استخوان برای کاربردهای خاص بود. در ابتدا نانوذرات فلوئور هیدروکسی آپاتیت با روش فعال سازی مکانیکی ساخته شد. سپس جایگزینی یون منیزیم به جای یون کلسیم در شبکه بلوری نانوذرات فلوئور هید...
15 صفحه اولساخت داربست کامپوزیتی متخلخل برای مهندسی بافت استخوان بر پایه ژلاتین و هیدروکسی آپاتیت، قسمت اول: نتایج کشت سلولی
ژلاتین، پروتئین مشتق شده از جز آلی استخوان (کلاژن) است که تلفیق آن با جز معدنی استخوان (هیدروکسی آپاتیت) می تواند خواصی بسیار نزدیک به خواص استخوان طبیعی فراهم آورد، لذا در این تحقیق داربست کامپوزیتی ژلاتین و هیدروکسی آپاتیت به عنوان جایگزین تخریب پذیر استخوانی پیشنهاد گردیده است. ساخت این داربست ها از طریق فرآیند ریخته گری حلال (بدون استفاده از هیچگونه حلال آلی به منظور افزایش درجه زیست سازگار...
full textاثر نمک بر رفتار ژل‌شدن داربست نانوکامپوزیتی تزریق‌پذیر بر پایه هیدروکسی‌پروپیل متیل‌سلولوز و نانوذرات هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم فسفات
ترکیبات سلولوزی پلیمرهای زیستسازگارند که در تهیه ژل‌های تزریق‌پذیر برای ترمیم بافت استخوان استفاده می‌شوند. هیدروژل‌های تهیه شده از این پلیمرها نیز به‌طور عمومی استحکام کافی را برای کاربرد در مهندسی بافت دارند. برای افزایش استحکام و نیز بهبود استخوان‌زایی این داربست‌ها از ترکیبات کلسیم فسفات استفاده می‌شود. در این مطالعه، از هیدروژل هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز(HPMC) به عنوان ماتریس پلیم...
full textارزیابی خواص فیزیکی داربست کامپوزیت نانوکریستال هیدروکسی آپاتیت/ پلی هیدروکسی بوتیرات برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان
full text
بررسی مکانیزم تخریب و مورفولوژی داربست نانوکامپوزیتی پلی(هیدروکسی بوتیرات)/نانو هیدروکسی آپاتیت ( phb/nha ) مورد استفاده در مهندسی بافت
امـروزه نـانوکامپـوزیت های پلیـمرهای زیست تخریب پذیر/ سـرامیک های زیسـت فعـال با دارا بـودن خـواص فیزیـکی و مکـانیکی و زیست سازگاری عالی از اهمیت ویژه ای در مهندسی بافت استخوان برخوردار هستند. در این پژوهش ریخت شناسی داربست های نانوکامپوزیتی پلی (هیدروکسی بوتیرات)/نانو هیدروکسی آپتایت (phb/nha) و چگونگی تخریب آن ها مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور داربست های نانوکامپوزیتی phb/nha به روش ق...
My Resources
Journal title
volume 6 issue 3
pages 177- 193
publication date 2012-11-21
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023